De Zuid-Afrikaanse kunstenaar Neo Matloga (1993) groeide op na de Apartheid. Zijn herinneringen aan zijn jeugd beeldt hij uit in grootschalige collageschilderijen die huiselijke scenes tonen uit het gezinsleven. Zijn intieme kunstwerken laten mensen zien die eten, dansen en van elkaar houden tijdens roerige tijden. Hiermee plaatst Matloga tegelijkertijd vraagtekens bij de visie op wat normaal en exotisch is, terwijl de sociale gedragingen op zijn tekeningen, collages en schilderijen universeel zijn.