De inwoners van Breskens gingen op de vlucht voor het bombardement door de geallieerden op 11 september 1944. Onder hen ook Eliza - Eli - Klaassen, met zijn echtgenote Isabella Maria - Bella - Klaassen-van Didden en hun 4 maanden oude zoontje André. De huizen in het centrum van Breskens waren gebombardeerd, bezittingen verloren gegaan. Alleen het reiswiegje waar André in lag en een paar luiers hadden ze kunnen redden. Ze vluchtten naar Schoondijke, waar ze werden opgevangen in een bunker. Later vertrokken ze naar Terneuzen, naar Eli's zus. Van daaruit kon het gezin naar Eindhoven, naar Bella's moeder, waar ze tot na de oorlog bleven.
Bevrijding
Na de bevrijding keerden zij terug. Eli kreeg een baan bij de Koninklijke Maatschappij de Schelde in Vlissingen. Het gezin kreeg er nog een zoon bij: Eli.
Slachtoffers
Bij de hele beurtschippersfamilie Klaassen vielen slachtoffers tijdens het bombardement met zware verwondingen, waaronder het verlies van ledematen. Geestelijk liet het ook zijn sporen na bij de familie. Ze spraken er niet veel meer over.