René Daniëls, een film van Erik van Lieshout

Overgave aan de kunst

Daniëls’ vroege werk komt aan bod, maar de nadruk ligt op het nu en op de overgave aan de kunst, waarin Daniëls’ woord- en beeldgrappen afwisselen met de directe en vaak slapstickachtige humor van Van Lieshout.

Hersenbloeding

Erik van Lieshout (Deurne, 1968) maakt doorgaans provocerende video’s en tekeningen waarin hij kunst, sociaal-politieke onderwerpen en zichzelf recht voor zijn raap onderzoekt. René Daniëls (Eindhoven, 1950) is een van de belangrijkste Nederlandse schilders van de tweede helft van de twintigste eeuw. In 1987 werd zijn carrière abrupt onderbroken door een hersenbloeding, waar hij nooit volledig van is hersteld. Pas twintig jaar later begon Daniëls weer te schilderen. Toen hij in 2019 van het Prins Bernhard Cultuurfonds Noord-Brabant de Cultuurprijs ontving, ontstond bij Van Lieshout het idee Daniëls in een film te portretteren. Hij maakte een indringend, vrolijk maar ook ingetogen kunstenaarsportret. Een film over kunstenaarschap, maar ook een zoektocht naar een dialoog met iemand met wie je geen gesproken uitwisseling kan hebben en waarin gezichtsuitdrukkingen en ‘ja’ en ‘nee’ een intense lading krijgen.

Humor

De betekenis van Daniëls’ vroege werk, dat eind jaren zeventig de doodverklaarde schilderkunst nieuw leven inblies, komt vanzelfsprekend aan bod in de film. Net als zijn positie als beroemd internationaal kunstenaar. Maar de nadruk ligt op het nu en op de overgave aan de kunst, waarin Daniëls’ woord- en beeldgrappen afwisselen met de directe en vaak slapstickachtige humor van Van Lieshout – al blijft die laatste in dit portret opvallend op de achtergrond.

In De Pont

Van Lieshout maakte tijdens de opnames en de montage een reeks nieuwe schilderijen, deels gebaseerd op stills uit de film, deels leunend op Daniëls’ bekendste werken. Een selectie hieruit en recente schilderijen van Daniëls zelf vind je ook in De Pont.