Emo Verkerk

Emo Verkerk

Naast het lezen van biografieën vormde vaak een foto, samen met de indrukken en associaties die het bij de kunstenaar oproept, het uitgangspunt. Hoewel Verkerk zich van het traditionele portret met een realistische weergave heeft losgemaakt, bezitten ze toch een treffende gelijkenis. Dat geldt ook voor de sculpturen die hij vanaf 2000 maakt: beschilderde assemblages die hij zelf liever 'objecten’ noemt. Daarvoor maakt hij handig gebruik van allerhande huis- tuin- en keukenmaterialen die hij verrassend weet te combineren.

Eindpunt

Verkerk gooit weinig weg; materialen worden hergebruikt en restanten van eerdere beelden vinden op die manier een plek in nieuwe objecten die letterlijk en figuurlijk gelaagd zijn. Soms komt de kunstenaar er niet direct uit en blijft hij ‘rommelen’ aan zijn werk, zoals hijzelf zegt. Een beeld kan rustig drie of vier verschillende versies hebben voordat de juiste vorm is gevonden. Geen werk toont echter een definitief eindpunt; het heeft altijd iets van een mogelijke variant.

Associaties

Met die keur aan mogelijkheden en associaties probeert Emo Verkerk de toeschouwer meer te laten ervaren dan enkel het object. Voor de tentoonstelling zijn werken geselecteerd uit zijn atelier die vrijwel nog niet eerder zijn geëxposeerd.

Conservator: Joost Bergman.