Koen Vermeule – Poetry Suite

Beelden

De beelden vinden hun oorsprong in het onspectaculaire, dagelijks leven. De stadslandschappen zijn vaak rake observaties van de eigen tijd en hedendaags menselijk gedrag, terwijl zijn landschappen zich juist kenmerken door stilte en tijdloosheid. De werken hebben echter niks alledaags: ze dragen iets universeels en blijvends in zich, en ook vaak iets ongrijpbaars. ‘Uiteindelijk wil ik iets zeggen over thema’s als liefde, verlangen, leven, dood, contemplatie, het verstrijken van de tijd.

Songteksten

Muziek en kunst van anderen, die ik met me meedraag, spelen daarbij ook een rol’, zegt Vermeule. Bijzonder aan deze presentatie is de combinatie met songteksten; teksten die de kunstenaar zijn leven lang al met zich meedraagt, woorden of flarden van zinnen die samen met zijn werk de sfeer in de zalen van Museum JAN bepalen.

Motieven

Van realisme naar poëzie. Vermeules motieven variëren van zijn familieleden en straatbeelden tot vluchtige landschappen, die hij fotografeert en gebruikt als basis voor zijn werk. Stilistisch combineert Vermeule romantiek met realisme, abstractie met poëzie. Zijn werk getuigt ook van zijn enthousiasme voor de geschiedenis van de schilderkunst, muziek en literatuur. Dierbare kunstenaars die altijd met hem meereizen zijn Oskar Schlemmer, Georges Seurat en Leon Spilliaert.

Werk

‘Ook dat beïnvloedt mijn werk, net als die songteksten en de beelden uit mijn nabijheid.’ Aan de hand van zijn foto’s, bronnen uit de kunstgeschiedenis, voorstudies en poses uit het door hem gepraktiseerde judo gaat Vermeule in zijn atelier aan het werk. ‘Ik ben een bouwer’. Hij haalt de ruis uit de beelden, kantelt soms het perspectief, kiest de personages en laat soms een kleur domineren. Zijn doeken zijn uiteindelijk kraakhelder en van storende details ontdaan, maar hebben hun wortels in een humuslaag van verzamelde beelden, ideeën en persoonlijke associaties.