De Insulinde, de zelfrichtende reddingboot

De Insulinde is in 1927 gebouwd naar aanleiding van een ontwerp van reddingbootschipper Mees Toxopeus en scheepsbouwer professor Vossnack. Dankzij een revolutionair ontwerp met een kieptank maakten zij de allereerste zelfrichtende stalen motorreddingboot ter wereld. In Nederlands-Indië werd er geld ingezameld voor de bouw. Daar dankt de boot ook haar naam aan. Insulinde is de naam die de schrijver Multatuli gaf aan Nederlands-Indië.

Tweede Wereldoorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte reddingboot Insulinde vanuit Oostmahorn regelmatig reizen naar Amsterdam of Rotterdam, voor controle van het demagnetiseringssysteem. Begin februari 1945, tijdens de hongerwinter, was het schip volgestouwd met zakken aardappelen en zakken peulvruchten en tarwe. Schipper Mees Toxopeus ‘confisqueerde’ onderweg nog een aantal zakken kolen uit een door Duitsers bevracht schip en kwam – dankzij zijn besliste optreden – met zijn lading door de strenge controle bij de Oranjesluizen. Op de terugweg naar Oostmahorn nam hij 32 ondervoede kinderen mee, die werden ondergebracht in Friese pleeggezinnen.

Reddingen

De Insulinde was in dienst van 1927 t/m 1965 vanaf het KNRM-reddingstation Oostmahorn. Ze heeft 341 vaartochten gemaakt en daarbij zijn 332 mensen gered. De reddingen werden vaak onder moeilijke omstandigheden uitgevoerd. De boot werd een varende legende vanwege de spectaculaire reddingen onder leiding van schipper Mees Toxopeus. Hét pronkstuk van Nationaal Reddingmuseum Dorus Rijkers.