Hondekop

Een trein met de neus en druipogen van een trouwe hond. De komst van de Mat 54 aan het einde van de jaren 50 baart veel opzien. Door zijn robuuste vorm ziet hij er anders uit dan zijn voorgangers. De trein krijgt al snel de bijnaam Hondekop.

Trouw

Het nieuwe ontwerp van de cabine moet de machinist beter beschermen bij een aanrijding, hij zit hoger en meer naar achteren. De Hondekop is nogal zwaar en rijdt daarom rustig en comfortabel, maar heeft wel moeite om snel op te trekken. Sterk is hij wel, treinen met 14 treinstellen zijn geen uitzondering. De trein rijdt voornamelijk als intercity door het hele land. In 1996 verdwijnt de laatste Hondekop van het spoor. Eén exemplaar maakt echter tot op de dag van vandaag ritjes voor Het Spoorwegmuseum.