Nadat hun huis was ingestort, dreven mevrouw Bolijn - van der Werf en haar zoon Leen op het dak tegen lantaarnpalen bij Ouwerkerk aan. Uren achtereen stonden moeder en zoon op de dwarsbalkjes van deze palen. Toen het donker werd, hield Leen het niet langer vol. Hij viel in het water en verdronk. Zijn moeder bond zich met elektriciteitsdraden vast
en werd de volgende dag gered. De schooltas van Leen was haar enige tastbare herinnering aan hem.