De Israëls. Vader en zoon

Kunstenaarskolonies in Europa

Jozef was niet alleen een veelzijdig vertegenwoordiger van de Haagse School en schilder van het zware vissersleven langs de Nederlandse kust maar ook nauw verbonden met Europese klassieke kunstenaarskolonies, het hoofdthema van het museum in Domburg. Halverwege de jaren 1840 was hij voor het eerst in Barbizon geweest, tijdens een studieperiode in Parijs. Toen hij omstreeks 1850 een studiereis naar Düsseldorf maakte, bezocht hij op de terugweg Oosterbeek waar hij kennis maakte met het Hollandse Barbizon. Tot ver in de jaren 1860 oriënteerde hij zich op de Franse natuurschilders, daarna verschoof het accent van het geaccidenteerde, veelzijdige bos- en rivierenlandschap naar het vlakke Hollandse polder- landschap en het vissersleven aan de Noordzeekust.

Jozef Israëls leidde zijn zoon op, die na studies aan de Haagse Academie en de Rijksacademie Amsterdam halverwege de jaren 1880 een progressievere weg koos en zich aansloot bij de Tachtigers. Onder hun invloed werd Isaac de schilder van de straat, de cafés, cabarets, mode en winkelmeisjes. Tijdens zijn vele reizen voegde hij onder meer het circusleven, paardenraces en balletimpressies aan zijn onderwerpen toe. In de jaren 1921-1922 verbleef en schilderde hij in Nederlands-Indië.

Bijzondere bruiklenen

Was de vader een romanticus die tot realist werd, de zoon ontwikkelde zich tot impressionist. Met als uitgangspunt een selectie van 10 fotogravures uit een map met 50 gravures, die ter gelegenheid van Jozef Israëls’ 80ste verjaardag in 1904 verscheen, worden 12 werken van Israëls senior uit de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam gepresenteerd, samen met een reeks werken van Jozef en vooral Isaac uit familiebezit waarvan de meeste nog nooit buiten de privésfeer zijn vertoond.